Vreemde vogel

Soms kruisen ze zomaar je levenspad. Vreemde vogels. Mensen, zo anders dan jij.

Meestal gaan we ze uit de weg. Soort zoekt soort. Zo doen wij dat. We vormen clubjes met mensen die net zo doen en denken als wij.

Soms hoor je iemand dat ook nog echt zeggen: “ Ons soort mensen doet dat niet”. Er klinkt verhevenheid in. Neerbuigend, zo klinkt het.

Wij staan van nature argwanend tegenover wat wij niet kennen. Dat is handig als jager en verzamelaar. Je weet immers niet of dat vreemde jou goed gezind is of niet. Die lekker uitziende vrucht kan wel eens giftig zijn en die vreemdeling uit andere streken heeft wellicht kwaad in de zin.

Die argwaan zit in ons allemaal. De neiging om ons te verbinden met wat we al kennen is sterk. Ik doe het net zo goed. Ook ik merk dat ik bepaalde mensen mijd. Omdat ik het lastig vind met ze om te gaan. Omdat ik verwachtingen heb over hoe ze zijn op grond van hun uiterlijk en gedrag. Ook ik ben een mens.

Als therapeut leer ik verbinden met mensen. Echt luisteren. Mijn eigen oordeel opzij zetten. Hoe mooi is het om dan elke keer weer te ontdekken hoeveel wij mensen op elkaar lijken! We delen zoveel meer dan dat wat ons scheidt.

We kennen allemaal angsten, we hebben allemaal verlangens. We worstelen met keuzes maken, relaties, zingeving. Die vreemde vogels blijken vaak heel gewoon. Net als jij.

Iemand schreef mij eens: Ik heb geen behoefte meer aan contact, want ik zoek toch een zekere congenialiteit. Oftewel, wij zijn te verschillend, wij kijken niet meer hetzelfde.

Zelf leer ik juist het meest van mensen die anders zijn dan ik. Wil je groeien? Zoek dan niet alleen gelijkgestemden. Maak echt contact met de vreemde vogels die je tegenkomt. Leer van ze, ontdek hoeveel je eigenlijk gemeenschappelijk heb. Verwonder je over elke levenswijze en de oplossingen die mensen gevonden hebben.

Overigens, de vreemde vogel op de foto bleek een doodgewone kleine mantelmeeuw. Ik vond het een vreemde vogel. Dat lag aan mijn beperkte ervaring, aan mijn manier van kijken. Hoe kijk jij?